ضرورت ارتقای کیفی سوخت مایع تحویلی به نیروگاه‌ها

به گزارش رصد انرژی ، ظرفیت اسمی تولید برق کشور ۹۳ هزار و ۴۵۲ مگاوات است که در این بین، سهم نیروگاه‌های حرارتی ۷۶ هزار و ۲۳ مگاوات است. این ظرفیت ۷۶ هزار مگاواتی شامل نیروگاه‌های بخاری، گازی و سیکل ترکیبی است.

سوخت اول نیروگاه‌های بخاری کشور، گاز طبیعی و سوخت دوم آنها، مازوت است. سوخت اول نیروگاه‌های گازی و سیکل‌ترکیبی نیز گاز طبیعی و سوخت دوم و پشتیبان آنها، گازوئیل است.

نیروگاه‌ها بهترین عملکرد را وقتی دارند که سوخت گازطبیعی به صورت ۱۰۰درصدی برای مصرف در اختیار آنها قرار بگیرد اما در فصول سرد سال که مصرف گاز بخش خانگی افزایش چشم‌گیری دارد، تحویل سوخت گاز به نیروگاه‌ها و صنایع با محدودیت‌هایی مواجه می‌شود و نیروگاه‌ها مجبور به استفاده از سوخت مایع به‌عنوان سوخت جایگزین می‌شوند.

ازاینرو، سهم سوخت مایع (گازوئیل و مازوت) در تأمین برق زمستانی، سهمی پررنگ و قابل توجه است. آنچه مصرف سوخت مایع در صنایع و نیروگاه‌ها را به انتقاد جدی تبدیل می‌کند، آلایندگی بیشتر سوخت مایع نسبت به سوخت گاز است. هرچند سهم منابع آلاینده ثابت از جمله نیروگاه‌ها در آلایندگی هوای فصول سرد سال بسیار کمتر از سهم منابع متحرک (خودروها و موتورسیکلت‌ها) بوده اما با این وجود، از این سهم و راهکارهای کاهش آن هم نباید چشم‌پوشی کرد.

یکی از راهکارهای کاهش آلایندگی مصرف سوخت مایع در نیروگاه‌ها، کاهش گوگرد و افزایش کیفی سوخت مایعی است که تحویل نیروگاه‌ها می‌شود.

بر اساس اصلاحیه ۲۳ قانون هوای پاک سال ۱۴۰۱ که ابلاغ شده، به پالایشگاه های کشور مهلت داده شده تا سال ۱۴۰۶ در زمینه کیفی سازی محصولات کار کنند و محصولاتی منطبق با استاندارد ملی تولید کنند که یکی از این محصولات، کیفی سازی مازوت تولیدی پالایشگاه هاست. محصولی که پیش از این، صرفا برای سوخت کشتی‌ها با میزان گوگرد ۵۰PPM بر اساس استاندارد IMO2020 تولید می شد.

کاربرد این سوخت در ماه‌های خاصی از سال که وزارت نفت به دلیل ناترازی گاز و نیاز بیشتر به گاز خانگی، گاز مورد نیاز نیروگاه ها را نمی تواند تامین کند، شاید بلامانع به نظر برسد؛ اما دولت می‌تواند به پالایشگاه‌ها در زمینه سودآوری  و سرمایه گذاری کمک کند تا این کیفی سازی در اسرع وقت صورت گیرد و میزان گوگرد موجود در سوخت های تحویلی به حداقل ممکن برسد.

بر اساس ارزیابی های سازمان ملی استاندارد ایران، میزان گوگرد موجود در مازوت (برای استفاده در صنایع و نیروگاه‌ها) باید ۸ دهم درصد باشد اما آنچه که از احتراق و پارامترهای زیست محیطی به دست می آید میزان گوگرد موجود در مازوت تحویلی بیش از این میزان است که این موضوع خطری برای آلایندگی هوا و انتشار گازهایی ناشی از احتراق و گوگرد موجود در هوا است.

نیروگاه ها می توانند تا حدودی پارامترهای استاندارد ناشی از احتراق را کنترل کنند  اما ممکن است ترکیبات اکسیدگوگردی حد استاندارد را رَد کند و این ترکیب اکسید گوگردی از گوگرد اولیه ای است که در سوخت تحویلی وجود دارد و فقط در فرایند احتراق است که اکسید می شود.

زمانی‌که ترکیبات اکسید گوگردی در هوا به ۴ برابر حد استاندارد می‌رسد، این نتیجه حاصل می‌شود که این سوخت در فرایند احتراق نتوانسته است حد استاندارد را رعایت کند و میزان اکسید گوگرد در هوای شهرها ناشی از انتشار آن بوده است.

واضح است که پالایشگاه های کشور به‌دنبال تولید سوخت پاک هستند و ارتقای کیفی برخی از پالایشگاه در سال‌های گذشته گواه این ادعا بوده که در صورت سرمایه‌گذاری کافی، توانایی تولید محصولی با کیفیت را دارند و می توانند طرح های توسعه ای را اجرا کنند. پس در این راستا همکاری دولت برای راهبری پالایشگاه ها در کیفی سازی امری صریح و روشن است تا در نهایت محصولی با بالاترین کیفیت تولید شود و پالایشگاه ها نیز از چالش های امروز تولید محصولی بی‌کیفیت خارج شوند.

انتهای پیام/ تسنیم